محمدکاظم کاظمی

این مثنوی در سال ۱۳۷۱ و در اوج جنگهای کابل سروده شد. این اوج سیاسی‌شدن ما بود و البته سیاسی‌شدن ... ادامه مطلب

زبان شکر، سستی کرد محصول فراهم را و آخر آسمان واپس گرفت از ما همین کم را در این گندم‌، ... ادامه مطلب

از دل جنگل انبوه‌، مرا می‌خواند کسی از آن طرف کوه‌، مرا می‌خواند راوی از رایحة گل نَفَسش آکنده‌است‌خبر این ... ادامه مطلب

(از مطالب شماره دوم خط سوم) محمد خراساني‌ نگاهی به چاپ تازه ديوان علامه شهيد سيد اسماعيل بلخي‌(ره‌)  به ... ادامه مطلب

در سلسله شعرهای شاعران ایرانی برای مردم و کشور افغانستاناینک هم‌نمک هستیم‌به واژه‌واژة ابیات مولوی سوگند به نام نی‌، به ... ادامه مطلب

عاقبت با ناله سودا می‌شود آهی که نیست‌زیر گام ما به منزل می‌رسد راهی که نیست‌از کرامت‌های بسیارت همین ما ... ادامه مطلب

در سلسله شعرهای شاعران ایرانی برای افغانستانمثنوی‌ دست بر دست منه‌، ای پسرم‌! که تو را خوانَد تیغ و سپرم‌گرچه ... ادامه مطلب

آری‌، برادران همگی ناتنی شدند این سیبها، بهار نشد، کندنی شدند این سایه‌های روبه‌بلندی در این غروب‌میراث مردمی است که ... ادامه مطلب

شاید مهاجرین ما در خارج از ایران‌، کمتر با شعر این دو دهه اخیر ایران آشنا باشند. علی معلم شاعری ... ادامه مطلب

در سلسله پاسخهای هموطنان ايرانی به مثنوی بازگشتبدرقه‌ O سيد ضيأالدين شفيعي‌ نهال آمده‌بودي‌، درخت خواهي رفت‌ چه غمگنانه برادر، ... ادامه مطلب